Jest chorobą zakaźną wysypkową wieku dziecięcego, atakującą głównie gardło i migdałki podniebne. Głównym objawem jest wysypka, której wystąpienie poprzedzone bywa: stanami podgorączkowymi, bólami głowy, brzucha i gardła, złym samopoczuciem, a niekiedy wymiotami. Dopiero po wystąpieniu gorączki rozwijają się charakterystyczne objawy. Wysypka obejmuje prawie całe ciało za wyjątkiem trójkąta pomiędzy fałdami policzkowymi (trójkąt Fiłatowa) oraz stóp i dłoni. Najbardziej obfita występuje w miejscach dobrze ucieplonych i zgięciach, w okolicach pachwin, pośladków oraz zgięć kolanowych i łokciowych. Wysypka znika po kilku dniach, pojawia się za to płatowe łuszczenie skóry. Język pokryty jest na początku białym nalotem, później zmienia kolor na jaskrawoczerwony. Przyczyną występowania choroby jest toksyna wytwarzana przez szczepy bakteryjne paciorkowców typu A. Źródłem zarażenia jest osoba chora. Dochodzi do niego najczęściej drogą kropelkową, ale także przez odzież i sprzęt używaną przez chorego. Podstawą diagnozy są objawy kliniczne, czasem wykonuje się dodatkowe badania wymazu z gardła. Wizyta u lekarza we wczesnym stadium choroby oraz właściwe leczenie są kluczowe, aby uniknąć groźnych powikłań, do których należą stany zapalne wielu narządów, łącznie z mięśniem sercowym i wsierdzia. Chorobę leczy się antybiotykami, zdarza się, że muszą je brać także osoby mające kontakt z chorym.
Płonica (szkarlatyna)
