Małopłytkowość

Istotą choroby jest znaczny niedobór lub nawet zupełny brak krwinek płykowych we krwi, spowodowany mechanizmami immunologicznymi i działaniem przeciwciał przeciwpłytkowych (choroba Werlhofa). Objawem choroby jest skaza krwotoczna ze skłonnością do samoistnych krwawień, łatwego siniaczenia się, występowania punktowych lub drobnoplamistych wybroczyna na skórze i błonach śluzowych. Mogą również występować krwotoki z przewodu pokarmowego, nosa lub dróg rodnych u kobiet. Czas doświadczalnego krwawienia jest znacznie przedłużony, czas krzepnięcia może być prawidłowy. Leczenie: glikokortykosteroidy, operacyjne usunięcie śledziony. Natomiast małopłytkowość wtórna spowodowana jest zmniejszeniem wytwarzania krwinek płytkowych w szpiku z powodu: toksycznego jego uszkodzenia (np. przez leki o właściwościach cytostatycznych, antymitotycznych lub przez napromieniowanie jonizujące), wypierania megakariocytów ze szpiku przez inne nowotworowo rozwijające się tam tkanki lub też samoistnego zaniku szpiku. Małopłytkowość wtórna może być spowodowana zwiększonym zużywaniem się krwinek płytkowych w przebiegu procesu nadmiernego śródnaczyniowego wykrzepiania włókniaka lub przez nadmiernie powiększoną śledzionę. Objawy kliniczne są podobne jak w małopłytkowości samoistnej.