Nazywana jest także kinetozą albo chorobą ruchu. Wywoływana jest poprzez poruszanie się różnymi środkami transportu. Przyczyną jest niezgodność sygnałów odbieranych przez wzrok z błędnikiem. Podczas jazdy oko rejestruje ruch, a mózg odnotowuje zmianę otoczenia. Może jednak dojść do zaburzeń błędnika, który jako narząd odpowiedzialny za równowagę nie odnotowuje zmian położenia ciała. Błędnik bardzo wrażliwie reaguje za to na hamowanie czy przyspieszenie. Nie chodzi tu tylko o pojazdy naziemne, ponieważ wyróżniono także dwie inne odmiany kinetozy. Pierwsza z nich to choroba morska, która spowodowana jest nadmiernym podrażnieniem ośrodka równowagi poprzez kołysanie się statku – objawy najczęściej występują pod pokładem, gdzie oko nie może zlokalizować w zamkniętej kajucie przyczyn kołysania. Druga odmiana to choroba powietrzna, która jest reakcją na kołysanie się i huśtanie, czyli na niewielkie, ale zmienne przyspieszenie. Początkowe objawy choroby to: brak apetytu, ogólne złe samopoczucie i zmęczenie. Później pojawić się mogą nudności, zawroty i bóle głowy, nudności albo ślinotok. W leczeniu stosuje się środki farmakologiczne. Najbardziej popularnym środkiem jest Aviomarin, należy jednak pamiętać, że po zażyciu leku nie wolno pić alkoholu. Lepszym sposobem niż leczenie jest zapobieganie chorobie lokomocyjnej. W czasie podróży należy pamiętać o tym, żeby siedzieć przodem do kierunku jazdy i unikać miejsc przy osi pojazdu, nie jeść i nie pić, a także wietrzyć wnętrze pojazdu i zatrzymywać się na krótkie przerwy w podróży, jeżeli to możliwe.
Choroba lokomocyjna
