Tężec

Jest groźną chorobą zakaźną układu nerwowego, cechującą się wysoką śmiertelnością, wywołaną działaniem silnej toksyny bakteryjnej. Choroba zaczyna się zazwyczaj tzw. objawami zwiastunowymi, czyli ogólnym osłabieniem organizmu, wzmożoną potliwością i uczuciem drętwienia i mrowienia w okolicy rany. Właściwe objawy to: wzmożone napięcie mięśni żuchwy, prowadzące do szczękościsku, skurcze mięśni twarzy oraz innych grup mięśniowych, które są bardzo bolesne, a kiedy dotyczą mięśni oddechowych powodują kłopoty z oddechem i wyższe ciśnienie. Przyczyną występowania tężca jest zakażenie bakterią, która wytwarza tetanospazminę. Bakteria ta występuje w glebie, szczególnie zanieczyszczonej odchodami ssaków. Tetanospazmina po wniknięciu do organizmu powoduje zaburzenia układu nerwowego. Groźne mogą być nawet drobne skaleczenia, jeśli zostaną zanieczyszczone przez glebę lub powstałe za pomocą zardzewiałego narzędzia. Bakteria rozwija się wyłącznie w warunkach beztlenowych, dlatego tak bardzo sprzyjają jej zanieczyszczone rany. W przypadku głębokich ran ciała, szczególnie kłutych, penetrujących do głębszych warstw oraz ran zawierających ciało obce, należy natychmiast zasięgnąć porady lekarskiej. W celu zapobiegania chorobie wykonuje się obowiązkowe szczepienia przeciwko tężcowi. Szczepienia powtarzane są wielokrotnie w ciągu całego życia dziecka, różnymi preparatami. Podstawą jest jednak odpowiednie odkażenie rany i założenie jałowego opatrunku oraz unikanie kontaktu z raną.