Somnambulizm (lunatykowanie)

Polega na aktywności ruchowej w czasie snu, bez towarzyszącego powrotu świadomości. Występuje głównie w dzieciństwie, często rodzinnie. Aktywność ruchowa w czasie epizodu lunatyzmu może polegać jedynie na siadaniu na łóżku lub spacerowaniu po pokoju lub po mieszkaniu. Zdarza się również wykonywanie bardziej złożonych czynności: ubieranie się, wychodzenie na zewnątrz lub na drabinę, obieranie warzyw, gotowanie, jedzenie, prowadzenie samochodu. Może pojawić się gwałtowny bieg, ucieczka, agresja wobec domowników. W powstaniu lunatyzmu znaczenie mają czynniki genetyczne oraz środowiskowe (np. gorączka, alkohol, niektóre leki, niedobór magnezu), jak również współistniejące choroby (astma, migrena, refluks żołądkowo-przełykowy). Tego typu zaburzenie snu występuje częściej u dzieci, dlatego za przyczynę uważa się także niedojrzałość ośrodkowego układu nerwowego. Diagnostyka opiera się głównie na informacjach od bliskich chorego, gdyż on sam nic nie pamięta. W badaniach lekarskich i laboratoryjnych nie ma żadnych odchyleń. W przypadkach wątpliwości można wykonać badanie polisomnograficzne. Bliscy powinni zabezpieczyć chorego przed urazem, upadkiem, skaleczeniem., jak również zamknąć drzwi i okna oraz ustawić przeszkody wokół łóżka.