Niewydolność kory nadnerczy

Stan chorobowy spowodowany niedostatecznym wytwarzaniem hormonów kory nadnerczy. Może być pierwotny (jak np. w chorobie Addisona) lub wtórny, jako wynik obniżonego wydzielania adrenokortykotropiny (charłactwo przysadkowe). Niewydolność kory nadnerczy pierwotna może być przewlekła lub ostra. Przewlekła niewydolność kory nadnerczy jest to zespół objawów klinicznych, charakteryzujących się ciemnym zabarwieniem skóry, podciśnieniem ortostatycznym, astenią oraz zaburzeniami ze strony przewodu pokarmowego, który stanowi następstwo niedostatecznego wydzielania kortykosterydów przez uszkodzoną korę nadnerczy. Choroba często rozpoczyna się niepostrzeżenie – postępującym zmęczeniem, ogólnym osłabieniem, utratą łaknienia, mdłościami, wymiotami, ubytkiem masy ciała, spadkiem ciśnienia tętniczego, a niekiedy hipoglikemią. Natomiast ostra niewydolność kory nadnerczy jest to zespół objawów klinicznych, charakteryzujący się gwałtownie narastającą astenią, podciśnieniem ortostatycznym, gorączką, bólami mięśni, zaburzeniami ze strony przewodu pokarmowego, odwodnieniem, wreszcie wstrząsem oraz zapaścią. Zespół ten stanowi następstwo ostrej dysproporcji pomiędzy zwiększonym zapotrzebowaniem metabolicznym a aktualnym stężeniem kortykosterydów we krwi obwodowej. Nierozpoznana niewydolność kory nadnerczy zawsze rokuje niepomyślnie, dlatego ważna jest trafna diagnoza i szybkie rozpoczęcie leczenia.