Jest przejawem uszkodzenia zewnętrznej warstwy kory nadnerczy (ostre procesy zapalne, gruźlica, skrobiawica, hemochromatoza, krwotok do nadnerczy lub bliskiego sąsiedztwa, przerzuty nowotworowe). Upośledzone zatrzymanie jonu sodowego przez nerki wiedzie do wzmożonego wydzielania reniny i angiotensyny. Niedobór aldosteronu może też być spowodowany szeregiem defektów enzymatycznych (hydrogenaz, dehydrogenaz, desmolaz). Przykładowo: niedobór 18-hydroksylazy prowadzi do niedoboru 18-hydroksykortykosteronu, co powoduje zarówno utratę soli, jak i niedobór aldosteronu. W obrazie klinicznym dominuje hipotonia (obniżenie ciśnienia tętniczego poniżej 100 mmHg ciśnienia skurczowego i 60 mmHg ciśnienia rozkurczowego). Zjawia się hiponatremia, hiperkalemia i kwasica metaboliczna. Leczenie polega na podawaniu DOC (2, 5-dimetoksy-4-chloroamfetaminy). Niedobór aldosteronu na skutek jatrogennych przyczyn może wystąpić po stosowaniu heparyny, eliptenu, metyraponu, betablokerów. Opisano przypadki zmian anatomicznych w układzie przykłębkowym, powodujące hiporeninemię i na tej drodze również wtórny niedobór aldosteronu. Hipoaldosteronizm hiporeninowy występuje najczęściej u chorych na cukrzycę.
Ból mięśni to objaw, który może pojawić się z wielu różnych przyczyn. W większości przypadków…
Dzięki postępowi technologii i dorobkowi współczesnej medycyny zwiększa się jakość i długość życia ludzi. Każdy…
Niegdyś niszowa przestrzeń na napoje o niskiej zawartości alkoholu lub bez alkoholu rozrasta się, aby…