Czerwienica prawdziwa

Czerwienica to stan chorobowy charakteryzujący się sinoczerwonym zabarwieniem skóry i błon śluzowych oraz wzrostem ponad normę: liczby krwinek czerwonych, poziomu hemoglobiny, wskaźnika hematokrytowego i objętości krwi krążącej. Rozróżnia się czerwienice prawdziwą i objawową (wtórną). Czerwienica prawdziwa jest przewlekłą chorobą rozrostową układu krwiotwórczego o nieznanej przyczynie. Występuje w starszym wieku, częściej u mężczyzn niż u kobiet. Trwa zazwyczaj kilka lat i zazwyczaj prowadzi do śmierci, wskutek dołączenia się powikłań. Poza wyżej wymienionymi objawami stwierdza się powiększoną śledzionę, podwyższoną leukocytozę i wzrost liczby krwinek płytkowych. Wzrasta znacznie gęstość i lepkość krwi, co wzmaga opory przy jej krążeniu i powoduje wzrost ciśnienia krwi. Wywołuje to wzmożoną pracę serca, jego przerost, a w konsekwencji niedomogę. Częstymi powikłaniami są krwotoki i zakrzepy naczyniowe, zwłóknienie szpiku i przejście w ostrą białaczkę. Leczenie ma na celu zmniejszenie liczby krwinek czerwonych. Najlepsze wyniki uzyskuje się, wstrzykując dożylnie fosfor promieniotwórczy P32 w pierwszej dawce 3-5 mc, a jeśli nie ma poprawy, po 3 miesiącach wstrzykiwana jest druga dawka. Stosuje się także upusty krwi (od 300 do 500 ml na raz) i leki cytostatyczne.